आयुष्यात तुम्ही काहीही निवडलत तरी त्याबरोबर अंगभूत सकारात्मक आणि नकारात्मक गोष्टी येतातच. काटे नसलेला गुलाब शोधायला जाणे म्हणजे वेडेपणाच. नाण्याची एक बाजू तुम्ही निवडावी कि दुसरी बाजू, तुमच्या वाट्याला येतेच. कष्टविरहीत सुखासीन आयुष्याची अपेक्षा करूच नका. अगदी महात्म्यांनासुद्धा विपदाविरहीत सुखाचं आयुष्य लाभत नाही. असं आयुष्य असुच शकत नाही. महत्त्वाकांक्षा जेवढी मोठी तितके प्रश्नाचे डोंगर मोठे. तुम्हाला फक्त चालायचे असेल तर फारसे प्रश्न येत नाहीतच. जेव्हा तुम्ही तुमच्या सुप्त क्षमतांना साजेसं जगण्याचं आव्हान स्विकारता तेव्हा तुम्हाला अधिक आणि मोठे प्रश्न सोडवायला लागतात. काठीचं एक टोक उचलले कि दुसरे टोक आपोआप उचलले जाते. टाकीचे घाव सोसल्याशिवाय देवपण येत नाही. शिखराकडे जाण्याचा रस्ता सोपा नसतो. आणि शिखर ज्याने गाठलं त्यांना ते सोप कधीच गेले नाही.
भगवंत भक्तीशिवाय राहू शकत नाही. भक्ती भगवंताशिवाय राहू शकत नाही. भक्ती केल्यानेच भगवंत आपल्यावर प्रसन्न होतो. आपल्यावर त्यांची कृपा होते. यासाठी प्रत्येक मनुष्याने भगवंताची भक्ती करणे अनिवार्य आहे.त्या योगानेच मनुष्य भगवतस्वरूप होऊन परमेश्वराला प्राप्त होतो.
तुम्हाला जर आयुष्याचे चटके बसले तर लक्षात ठेवा. परमेश्वराची नजर तुमच्यावर खिळलेली आहे. माणसामध्ये एक प्रेषित दडलेला असतो. परमेश्वर मानव बनला तो एवढ्यासाठीच कि मानवाने पुन्हा ईश्वर बनावं. आयुष्य म्हणजे तुम्हाला पोळुन टाकणारी भट्टी नाही, तर तुमचे रूपांतर शुद्धतम चांदीत होण्यासाठी तुम्हाला झळाळी आणणारी पावक प्रक्रिया होय. ती ‌‘भक्तीने भगवंताजवळ’ या ग्रंथात तुम्हाला दिसेल. हा ग्रंथ एक उपहार आहे.

Bhaktine Bhagwantajawal